เมื่อแผนธุรกิจไม่เป็นไปตามที่คาด การยอมเป็นหนี้เพื่อผันเงินมาใช้จ่ายย่อมเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ หากแต่ว่าเงินที่ได้มาเมื่อถึงวันย่อมต้องคืนกลับไปยังเจ้าของพร้อมดอกเบี้ยตามที่ตกลง ในกรณีที่ปรับแผนแล้วมีเงินคืนเจ้าหนี้ก็ถือว่าจบกันไป หากไม่มีเงินคืนก็คงต้องถูกฟ้องร้องดำเนินคดีเพื่อเรียกเงินที่ยืมไปคืนซึ่งเป็นเรื่องที่เราพบเห็นได้อย่างทั่วไป แต่การฟ้องร้องเกี่ยวกับหนี้สินนี้จะมีคำๆหนึ่งที่เคยได้ยินแต่อาจรู้สึกว่าเป็นเรื่องไกลตัวเพราะตามข่าวที่เคยได้ยินต้องเป็นบุคคลที่มีระดับ หรือต้องเป็นหน่วยธุรกิจที่มีขนาดใหญ่จึงได้ใช้คำนี้ "ล้มละลาย"

     ในประเทศไทยได้กำหนดการล้มละลายไว้ในพระราชบัญญัติ ล้มละลาย พุทธศักราช 2483 มาตรา 9 ใจความว่า เจ้าหนี้จะฟ้องลูกหนี้ให้ล้มละลายได้ก็ต่อเมื่อ (1) ลูกหนี้มีหนี้สินล้นพ้นตัว (2) ลูกหนี้ซึ่งเป็นบุคคลธรรมดาเป็นหนี้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คนเดียวหรือหลายคนเป็นจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งล้านบาท หรือลูกหนี้ซึ่งเป็นนิติบุคคลเป็นหนี้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คนเดียวหรือหลายคนเป็นจำนวนไม่น้อยกว่าสองล้านบาท และ (3) หนี้นั้นอาจกำหนดจำนวนได้โดยแน่นอนไม่ว่าหนี้นั้นจะถึงกำหนดชำระโดยพลันหรือในอนาคตก็ตาม

     สรุปง่ายๆคือ คนธรรมดาเป็นหนี้หนึ่งล้านบาทก็สามารถเป็นบุคคลล้มละลายได้ หรือหากเป็นนิติบุคคล หนี้เพียงสองล้านบาทก็ล้มละลายได้เช่นกัน เมื่ออ่านข้อกฎหมายแล้วจะเห็นได้ว่าการล้มละลายไม่ใช่เฉพาะบุคคลที่มีระดับ หรือองค์กรขนาดใหญ่เท่านั้น เพราะหนี้จำนวนนี้ใครๆก็เป็นกันได้.

ทนายความสาธิต

BLUEPEN LAW OFFICE